💜💜🤍💜💜

Leonardo da Vinci popularised the idea that “simplicity is the ultimate sophistication” through his art. ZG beautifully embodied the same principle through his musical creations and his countless humanitarian works. His art is simple yet profoundly captivating, touching the hearts of people across Assam,irrespective of class, creed, or place. From villages to cities, his popularity remains unmatched; everyone loves ZG . Despite all these  ZG said I live like a King 👑.He truly deserves every honour he has earned—both in the past and today. This is his lifetime achievement.It is disheartening that he has not received the Padma Shri yet. On his 50th birthday at Jorhat, thousands of fans requesting the government to honour him with at least a Padma Shri, but the award never came. Anyway People' love> Any state awards.

Yet, the people continue to give him their love. And ZG, through his life, art, and simplicity, has proved again and again why being a ZG fan is a matter of pride.

MY THOUGHTS ON HISTORY

If you respect every aspect of history because you genuinely love reading it. But if you don’t carry arrogant pride about royal history, then we’re on the same boat, brother.

 If you often wonder how the court poets found time to glorify kings and queens but rarely wrote about the lives of common people — their struggles, economy, and society — then we’re on the same boat, brother. And if you tend to categorize every royal figure with the simple conclusion that, after all, he was a king and she was a queen, then we’re on the same boat, brother.

Whenever we want to know about the common people, we rarely find any royal accounts other than travelogues. Thank God travellers came to India; otherwise, it would have become a land comprising kings and queens without praja. We have beautiful art and architecture, but we forgot their architects, yet we remember the kings’ names. The salutations to royalty, no matter which period, made us the senseless entities of the time. So sad! So unfair to humanity.

Now, we are blessed to live in a democratic society. So please don’t go back to the past of royal kings and queens — we don’t need it. Learn from your past; don’t just memorise the facts and figures. Google is there to assist us with all those things.

~ Jigyasha

আকৌ লিখিম...

যেতিয়া বাছেৰে আমি উজনি অসমৰ ফালে যাও চালে চকু ৰোৱা সেউজীয়া চাহ বাগানবোৰে মুগ্ধ কৰে। কত শোষণ ,যন্ত্ৰণা জৰ্জৰিত এক ইতিহাস থকাৰ পাছতো অসমৰ চাহে বিশ্বত নাম উজ্বলাই ৰাখিছে। অসমৰ চাহৰ কথা নজনা মানুহ হয়তো বিশ্বত বিৰল। এই সেউজীয়া বোৰকে সামৰি এদিন আজিৰ পৰা ৩০-৩৫ বছৰ পূৰ্বে জন্ম হ'ল কিছু ক্ষুদ্ৰ চাহ খেতিয়কৰ । চৰকাৰী চাকৰি অবিহনেও এই ক্ষুদ্ৰ চাহ খেতিয়ক সকলে এক আৰ্থিক স্বাসন্দৰ জীৱন নিৰ্বাহ কৰি আহিছিল। কিন্তু সম্প্ৰতি এই সেউজীয়া বোৰক ভালপোৱা মানুহৰ জীৱনলৈ চৰম আৰ্থিক হতাশা আহি পৰিছে।

সাধু কথা, সৰুতে পঢ়া....

এসময়ত উন্নতি আৰু প্ৰগতি নামৰ দুজনী বায়েক, ভনীয়েক আছিল। উন্নতি আৰু প্ৰগতিয়ে সদায় কষ্ট সহিষ্ণুতা, ত্যাগ আৰু সময় জুৰি কৰা সাধনা ভাল পাইছিল। যেতিয়াই এই কষ্ট, কৰ্ম আৰু ত্যাগে চৰম পৰ্যায় পাইছিল উন্নতি আৰু প্ৰগতি তেতিয়াই দৌৰি আহিছিল। এই কথাষাৰৰ যেন কেতিয়াও ইফাল সিফাল হোৱাই নাছিল। মানুহে নিৰন্তৰ উন্নতি আৰু প্ৰগতিৰ কথা চিন্তা কৰিয়ে জীৱন যাপন কৰিছিল। কিন্তু সিহঁতৰ  একমাত্ৰ ককায়েক আছিল অপৰাধ। অপৰাধৰ কিছু কথা উন্নতি আৰু প্ৰগতিয়ে প্ৰথমতে বাধ্যত পৰিও মানি লৈছিল, মৰমৰ একমাত্ৰ ককায়েকৰ কথা পেলাব নোৱাৰি। উন্নতি আৰু প্ৰগতিৰ এই সৰলতাৰ সুযোগতে অপৰাধ হৈ উঠিছিল ক্ষয়ংকাৰী মনোভাৱেৰে পৰিপূৰ্ণ এক সমাজ ধ্বংসকাৰী সত্বা। উন্নতি আৰু প্ৰগতিৰ অজ্ঞাতে অপৰাধৰ আছিল অজস্ৰ বন্ধু- বান্ধৱী। হিংসা আৰু দুৰ্নীতি আছিল অপৰাধৰ প্ৰিয় বন্ধু। লাহে লাহে মানুহৰ ধৈৰ্য কমি আহিছিল। এক দীঘলীয়া সময়ৰ অন্তত উন্নতি আৰু প্ৰগতিক লগ পোৱাৰ হেঁপাহ যেন নোহোৱা হৈছিল । বহুতে ভাল পাইছিল ককায়েক অপৰাধৰ লগতেই মিত্ৰতা কৰিবলৈ।  অপৰাধ ৰাস্তাই ঘাটে মানুহৰ লগে লগে ফুৰিছিল। অপৰাধে উন্নতি আৰু প্ৰগতিৰ কাহিনীবোৰ কৈছিল অতি গৰ্বৰে। মানুহে অপৰাধৰ কাহিনী শুনি ভুল গৈছিল আৰু ভাল পাবলৈ লৈছিল অপৰাধকো। সঘনাই  অনুৰোধ কৰিছিল উন্নতি আৰু প্ৰগতিক সোনকালেই লগ লগাই দিয়াৰ । সেই সময়তেই অপৰাধে ৰাখিছিল  উন্নতি আৰু প্ৰগতিক লগ ধৰাৰ কিছু সহজ অথচ এৰাব নোৱাৰা চৰ্ত । সকলোবোৰৰ বিনিময়ত অপৰাধে মাথোঁ সকলোকে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল সি য'ত উন্নতি আৰু প্ৰগতি ত'ত। তেতিয়াৰ পৰাই সমাজত অপৰাধৰ বন্ধু বাঢ়ি গৈছিল। উন্নতি , প্ৰগতিক আগৰ দৰে  প্ৰত্যক্ষভাৱে কোনেও বিচাৰি হাবাথুৰি খোৱা নাছিল, মাথোঁ ককায়েক অপৰাধৰ শৰণাপন্ন হৈছিল আৰু মানি লৈছিল সকলোবোৰ চৰ্ত। লাহে লাহে ককায়েকৰ কৰ্মই উন্নতি আৰু প্ৰগতিক হতাশাগ্ৰস্ত কৰি তুলিছিল। সিহঁতি মাথোঁ আজিও চিঞৰি কয় আমাক শান্তি দিয়া, মুক্তি দিয়া স্বাধীন মনেৰে জীয়াবলৈ দিয়া।

বন্তি বৰুৱা 

ধুমুহাৰ স'তে মোৰ বহু যুগৰে নাচোন

আবেগেৰে আমি জুবিন গাৰ্গক ন্যায় দিব নোৱাৰোঁ বুলি জানিও #JusticeForZubeenGarg লিখি থকাটোৱে জুবিন দাৰ প্ৰতি আমাৰ সঁচা আন্তৰিকতা,জুবিন অনুৰাগী হিচাপে। চ'চিয়েল মিডিয়াৰ যোগেদিয়েই আমি জুবিন দাৰ মৃত্যু সম্পৰ্কে ঘণীভুত হোৱা ৰহস্যৰ সম্ভেদ পাইছিলোঁ । সেয়ে সৰুসজাইত জুবিন দাৰ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি চলি থাকোঁতেও এটা চিঞৰ প্ৰতিধ্বনিত হ'ল এই মৃত্যুৰ পুনৰ মৰণোত্তৰ পৰীক্ষা কৰাব লাগে। মানুহৰ এই ডিজিটেল প্ৰতিবাদবোৰৰ বাবেই মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে SIT গঠন কৰাৰ পোষকতা কৰিলে। এই সকলোবোৰ মানুহৰ প্ৰতিবাদতেই হৈছে। গতিকে জুবিন গাৰ্গে ন্যায় নোপোৱালৈকে এই প্ৰতিবাদ চলি থাকিব লাগিব।এইয়া কোনো সাধাৰণ ডিজিটেল ট্ৰেণ্ড নহয় যে আমি পাহৰি যাম সময়ৰ লগত, জুবিন গাৰ্গ কেৱল এজন মানুহ নাছিল সমগ্ৰ মানৱ সত্ত্বাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা এক অনুষ্ঠান। জুবিন গাৰ্গৰ লগত হোৱা অন্যায় মানৱতাৰ বিৰুদ্ধে কৰা অন্যায় যি অক্ষমণীয়। আগতেও বহু অন্যায় হ'ল আমি বহুত অন্যায় দেখিও একো কৰিব নোৱাৰিলোঁ এইবাৰ কিন্তু জুবিন দাৰ লগতো হৈ গ'ল একেবাৰে নাটকীয়ভাৱে। সেয়ে আমাক ন্যায় লাগিব এক ঐতিহাসিক ন্যায়। আপোচবিহীন তদন্তৰে কৰা ন্যায়। গতিকে #JusticeForZubeenGarg  অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে কৰা আমাৰ প্ৰতিবাদ। জুবিন গাৰ্গক অকালতে কায়িকভাৱে হেৰুৱাই পেলোৱাৰ  ক্ষোভ, আৰু তেওঁক কৰা বিশ্বাসঘাটকতাৰ ক্ষোভ। ইমানৰ পাছতো সত্য এইটোৱে যে জুবিন দা আৰু নাই। ১৯ চেপ্তেম্বৰৰ পৰা ২৩ চেপ্তেম্বৰলৈকে প্ৰতিটো দিনতেই জুবিন দাই সমগ্ৰ অসমবাসীৰ চকুপানীৰে দেহ তিয়াই গুছি গ'ল কেতিয়াও ঘূৰি নহাৰ বাটেৰে। তেওঁ কৈছিল "মোক আচলতে সকলোৱে ঘৰৰ ল'ৰা বুলি ভাৱে।" সেইকাৰণেই চাগে  ইমানবোৰ ঘৰৰ মানুহে যেতিয়া একেলগে কান্দে সেই নিৰ্ভেজাল মৰম আৰু আন্তৰিকতাৰেও বিশ্ব অভিলেখ গঢ়ে। এইদৰেই আমাৰ মাজত এজাক ধুমুহা আৰু এন্ধাৰ সিঁচি গুছি গ'ল। কিন্তু কৈয়ো গ'ল আমাক যে "শেষ মানেই শেষ নহয়, শেষ নতুনৰ আৰম্ভণি"। আগতে যিটো মাত শুনিলেই হেঁপাহ পলাই আজি সেই মাতটো শুনিলে আমাৰ বুকু বিষায়। কিমান কষ্টকৰ আছিল এই মানুহজনে লোৱা শেষ উশাহটো, আপোন নাছিল এজনো... কাষত মূৰটো থ'বলৈ, আছিল এজন এজন বিশ্বাসঘাটক। সেইয়ে জুবিন দাৰ তদন্ত নিৰপেক্ষ, সৰ্বোচ্চ আৰু সৰ্বোৎকৃষ্ট হ'ব লাগিব যাতে, আমি আৰু আমাৰ আহিব লগা প্ৰজন্ম ন্যায় ব্যৱস্থাৰ ওপৰত আশ্বস্ত হয়।আমি গণতান্ত্ৰিক পদ্ধতিত আমাৰ ন্যায়িক ব্যৱস্থাৰ ওপৰত আস্থা ৰাখিছোঁ যে জুবিন গাৰ্গে ন্যায় পাব। যদি আইনৰ সুৰুঙাৰে সাৰিও আহিব পাৰে তেতিয়াও যাতে সমগ্ৰ অসমবাসীৰ চকুপানী আৰু লক্ষজনৰ প্ৰাৰ্থনাত জুবিন দাক মৃত্যুমুখলৈ লৈ যোৱা এই নাটকৰ পৰিচালকজন, অভিনেতা সকল যাতে এই পৃথিৱীত মানুহ হৈ আৰু জীয়াই থাকিব নোৱাৰে এইটোৱে আমি সকলোৱে জুবিন দাৰ হৈ বিচাৰিম।

জুবিন দা, তুমি এৰি থৈ যোৱা এই ধুমুহাজাক আৰু এন্ধাৰৰ লগত যুঁজিবলৈ এই প্ৰজন্মটোক শক্তি দিবা। মানুহ হৈ জীয়াই থাকিবলৈ আমাক আৰ্শীবাদ কৰিবা । আৰু তুমি ক'ত মৰিব পাৰিবা আমিটো দেখিছোঁ মৃত জুবিন আজি বেছি শক্তিশালী।

জয় জুবিনদা

#JusticeForZubeenGarg

~ বন্তি বৰুৱা