Reading Note on The power of your Subconscious mind.

A thought provoking book I have ever read. 'The Power of Your Subconscious Mind' by Joseph Murphy.There's no companion as loyal as a book, as famously said by Ernest Hemingway. A few years ago, I struggled with fear and lost my confidence in communicating with people. During my school days, I participated in various events and I was  free from fear, anxiety, and stress. However, upon entering my graduation, I found it challenging to concentrate and became a discouraged guy.I think it was happened to me because for the first time I entered into a college hostel. Don't wanna exaggerate but being a hosteller is not a slice of cake. 

Any way, It was in 2020 that I began introspecting and discovered the true happiness in reading. I delved into non-fictional books, seeking relevance to my personal life. Among them, 'The Power of Your Subconscious Mind' stood out as something unique and special.First, let's explore some impactful quotes by Dr. Murphy that  compel you to consider reading this book.Reading this book will undoubtedly offer infinite inspiration and immense pleasure. Every page compels you to turn to the next, experiencing a journey of self-discovery.

*The law of life is the law of belief. Change your thoughts,and you change your destiny.

 * Whatever your conscious mind assumes and belives to be true,your subconscious mind will accept the bring to pass.Believe in good fortune, divine guidance, right action and all the blessings of life. 

*I'm whole, perfect, strong, powerful, loving, harmonious and happy."

*The feeling of health produces health, the feeling of wealth produces wealth. 

* You avoid conflict between your subconscious and conscious in the sleepy state. Imagine the fulfillment of your desire over and over again prior to sleep. sleep in peace and wake in joy. 

* The person of success is the person who possess great psychological and spiritual understanding. 

* Believe you were born to succeed and wonders will happen as you pray.

* True thinking is free from fear.

* Expect the best and invariably the best will come to you.

*Emotions follow thoughts,and you have the power to reject all thoughts that may disturb or upset you .

* The husband and wife should alternate in praying each night.Do not take your marriage partner for granted.Show your appreciation and love.Think appreciation and goodwill, rather than condemnation, criticism and nagging.

* Nothing is more powerful than faith in God and the good. 

*Look at your fears; hold them up to the light of reason. Learn to laugh at your fears.That is the best medicine.Nothing can disturb you but your own thought. The suggestions, Statements,or threats of other persons have no power.The power is within you,and when your thoughts are focused on that which is good,then God's power is with your thoughts of good. 

*You must be a producer not be a prisoner of society.

*You cannot see your mind but you know you have a mind.

*You are as young as you think you are. You are as strong as you think you are.You are as useful as you think you are. You are as young as your thoughts. and last but not least you are wonderful....

বিয়াত উপহাৰ দিয়াটো পৰম্পৰা নে বাধ্যবাধকতা!?

বিয়াত উপহাৰ দিয়াটো পৰম্পৰা নে বাধ্যবাধকতা!?

বিয়া বুলিলেই মনত পৰে‌‌ এটা জাকজমকীয়া পৰিৱেশত কইনা বা দৰাৰ হাতত দিয়া  উপহাৰৰ কথা। সাধাৰণতে এই উপহাৰবোৰ মৰমৰ চিন, দিনবোৰ গুছি গ'লেও আপোনজনক মনত পেলাই ল'ব পৰা এক অনুভূতিৰ ভৌতিক ৰূপেই উপহাৰ। আনকি আপোন মানুহৰ পৰা পোৱা‌ উপহাৰে  আমাৰ  মনটোক সুখী কৰি দিব পাৰে, গতিকে‌ বস্তুবাদী পৃথিৱীৰ বাসিন্দা হিচাপে আমি উপহাৰৰ মাধ্যমেৰে প্ৰকাশ কৰা মৰম বা ভালপোৱাক নস্যাৎ কৰিব নোৱাৰোঁ। কিন্তু এই কথাখিনিকে  বুজি নল'লে বিয়া বা যিকোনো শুভ কৰ্মত দিয়া উপহাৰ হৈ পৰে আনুষ্ঠানিকতা ৰক্ষা কৰাৰ এক বাধ্যবাধকতা। বিয়াৰ আগদিনাই উপহাৰ ৰাখিবৰ বাবে ষ্টৰ ৰোম খালী কৰাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বিয়াৰ পাছদিনা জাপ জাপ বাটিচেটেৰে ভৰি পৰা ৰোম এটাৰ অভিজ্ঞতা নিশ্চয়  প্ৰায় সকলো মানুহৰে থাকে। তেতিয়াই হৈ পৰে মানুহৰ মৰমৰ উপহাৰবোৰ বাধ্যবাধকতা। এইবোৰ নকৰিও মানুহে বিয়া এখন সুন্দৰ বাবে খাই আহিব পাৰে, বিয়ালৈ আহি উপহাৰ দিব লাগিব বুলি হয়টো ক'তো উল্লেখ  নাথাকিলেও কিছুমান মানুহৰ মুখত লিখা থাকে‌ যে এটা ভাল উপহাৰ লৈ গৈ খোৱাটোতহে বিয়া খোৱাৰ সাৰ্থকতা থাকে। সেয়ে বহুতে বিয়া বুলি বাধ্যবাধকতাৰ মাজেৰে হ'লেও মানুহে উপহাৰ কিনে। সেয়ে হয়তো আজিকালি বহুতে এই কথা বিয়াৰ নিমন্ত্ৰণী পত্ৰটো লিখি দিয়ে বিয়া খাবলৈ আহোঁতে লগত একো উপহাৰ নানিব । আমি এই কথা জানোঁ যে মানুহে বিয়া এখন অনুষ্ঠিত কৰিবলৈ এটা দীঘলীয়া প্ৰস্তুতি চলাই, সাধ্য অনুসৰি সকলো বস্তুৰেই যোগাৰ কৰে গতিকে সেই দিনবোৰত সাধাৰণতে মানুহৰ ঘৰখন পূৰ্ণ হৈ থাকে। কিন্তু আমাৰ জীৱনলৈ যেতিয়া বিপদ আহে সেইবোৰে কোনো আগজাননী দি নাহে। বিশেষকৈ যেতিয়া মানুহৰ বেমাৰ আজাৰ হয়। 

      যদিও এইয়া সৰ্বজন গ্ৰহণযোগ্য নহ'ব তথাপিও আমি চেষ্টা কৰিব নোৱাৰোনে যাতে বিপদত পৰা মানুহজনক বাধ্যবাধকতাৰে হ'লেও গিফ্ট কিনাৰ দৰে সাধ্য অনুসৰি কিবা এটা আৰ্থিক সহায় আগবঢ়োৱাটো। কাৰণ সেইদিনা যদি বেমাৰ হোৱা মানুহঘৰত কাৰোবাৰ বিয়া হ'লহেতেঁন আমি এটা উপহাৰ কিনিলোহেতেঁন, সকলোৱে দেখাকৈ সমাজৰ সন্মুখত দিবলে। এইদৰে বিয়াৰ বাবে উপহাৰ কিনাৰ দৰে যদি বিপদত পৰা মানুহৰ খবৰ লওঁতে আমি  কিঞ্চিৎ হ'লেও আৰ্থিক সহায় আগবঢ়াও তেতিয়া হয়তো সমাজৰ পৰা হেৰাই যাব ধৰা বহু প্ৰমূল্যবোধ আকৌ ঘূৰি আহিব। মানুহ ঘৰেও সকাহ পাব আৰু আপোনাৰ এই বিপদৰ মাতষাৰি হৈ পৰিব তেওঁলোকৰ বাবে ভোকৰ ভাত ।আমি অকলেই এটা কাম কৰিব নোৱাৰোঁ কিন্তু সন্মিলিত প্ৰচেষ্টাৰে আমি হয়তো নভৱা এটা পৰিৱৰ্তন সমাজলৈ আনিব পাৰোঁ যিটোৱে ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবেও এক শুভ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিব আৰু সাৰ্থক হৈ ৰ'ব ভূপেন হাজৰিকাৰ সেই গীতৰ কথাষাৰিৰ তাৎপৰ্য "দুৰ্বল মানুহে যদি জীৱনৰ কোবাল নদীত পাৰ হয় তোমাৰে সাহত তুমি হেৰুৱাবানো কি?"

The Lost Light in the vagaries of Time

One day a flashing light from the deep night entered into my bed room through the window..

I was given me the story of a burning popy star lost in the space.

That day, I was awake doing the words about to recite.

The sky was falling in the pen.

Wearing a garland of tenderness in love.

In mourning of the suddenly isolated starts.

Does the sky lament?

Or is it the sky like a human being? 

Leaving alone on the way to becoming known.

Be good to you as a stranger and go away with time...

The vastness of the sky and man's humanity

Both are questions in a message.

The characteristics of that Vastness are lost

The day the sky doesn't grieve for stars.

The existence of human beings remains stagnant in the sand of time.

The day people give up their hands to the helpless.

অসমীয়া সাহিত্যৰ নতুন পুৱা

এদিন অস্তগামী ভাষাৰ সূৰুযে প্ৰাণ পালে

অৰুণোদয়ৰ‌ সোণালী পুৱাত।

চিন্তাৰ দিগন্ত প্ৰসাৰি‌ কঢ়িয়াই আনিলে

অসমীয়া ভাষাৰ পুৰাতন ইতিহাস।

বেজবৰুৱাই সিঁচি দিলে অসমীয়া 

ভাষা সাহিত্যৰ মুঠি মুঠি জোনাক।

সেই জোনাকৰ স্নিগদ্ধতাত বহু জোনাকীয়ে

পোহৰাই তুলিলে এখন নতুন জগত

কবিতা, গল্প,উপন্যাসৰ...

উষা, বাঁহী, ৰামধেনুৱে আনি দিলে

নতুনৰ আৱাহন।

সেই প্ৰতিশ্ৰুতিময় আৱাহনীৰ সুৰত

জিলিকিছে সাতসৰী, গৰীয়সী। 

প্ৰান্তিকৰ বুকুত আজিও সেই একেই আকুলতা

যি প্ৰতিটো প্ৰজন্মৰ অনুপ্ৰেৰণা।

বন্তি বৰুৱা

দ্বিতীয় ষান্মাসিক

গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়

         

সময়ৰ সোঁতত হেৰুৱা পোহৰ❤️

গভীৰ নিশাৰ এটা জিকমিক পোহৰ এদিন 

 খিড়িকীৰে মোৰ শোৱনি কোঠাত সোমাইছিল।

 সেই পোহৰে মোক দি গ'ল জ্বলি জ্বলি 

 অন্তৰীক্ষত হেৰাই যোৱা পপীয়া তৰাৰ সাধু।

 সেইদিনা মই সাৰে আছিলোঁ শব্দৰ আখৰা কৰি।

কলমত নিগৰিছিল,বিশাল আকাশৰ

প্ৰেমত স্নিগ্দ্ধতাৰ মালা পিন্ধি 

হঠাৎ বিচ্ছিন্ন হোৱা তৰাবোৰৰ শোকত 

আকাশে বিলাপ কৰেনে? 

নে আকাশো মানুহৰ নিচিনা

চিনাকী হোৱাৰ পথত অকলে এৰি

অচিনাকি ৰূপত ভাল হওঁক তোমাৰ

বুলি আঁতৰি গৈ সময়ৰ বাটৰুৱা হোৱা।

আকাশৰ বিশালতা মানুহৰ মানৱতা

দুয়োটা প্ৰশ্নবোধকে খেদি ফুৰা এক বাৰ্তা।

হেৰাই যায় সেই বিশালতাৰ বৈশিষ্ট্য 

যিদিনা আকাশে‌ তৰাৰ হৈ শোক নকৰে।

সময়ৰ বালিত নিচ্ছিন্ন হৈ ৰয় মানুহৰো অস্তিত্ব 

যিদিনা মানুহে হাতএৰি দিয়ে অসহায় জনৰ।

বন্তি বৰুৱা

গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়

ইতিহাস বিভাগ

স্নাতকোত্তৰ দ্বিতীয় ষান্মাসিক

23th May

আজিৰ আমাৰ হোষ্টেলৰ চাহ কাপ বিশেষতকৈয়ো বিশেষ, মেমে বনোৱা স্পেচিয়েল চাহ☕ ❤️ এদিন সন্ধিয়া  আমি  আদ্দা দি থাকোঁতেই মেমে হঠাতে আহি ক'লে " যদিও‌ মানুহ কম আছা তথাপিও চেষ্টা কৰাচোন hand written মেগাজিন এখন বনোৱা, মই আছোঁ লগত।"বচ্ হৈ গ'ল 🙌।।      আৰু একেবাৰে নিঃকিন পঢ়ুৱৈকো যেতিয়া সম্পাদকৰ দায়িত্ব দিয়ে‌  তেতিয়া নিশ্চয় প্ৰতিগৰাকী কেকেবিয়ানে‌ দায়িত্বটো‌ নিজৰ বুলি লৈ হাত উজান দিয়ে আৰু তাতেই সোমাই আছে আমাৰ মেগাজিন খনৰ নামৰ সাৰ্থকতা...... আৰু ঠিক তেনেতেই ভাবি থাকোঁতে এটি নাম ৰখা হ'ল "একায়ন" : The doctrine of unity..  আমি জুনিয়ৰ, চিনিয়ৰ সবে মিলি কামবোৰ কৰিলোঁ, মাজে মাজে গৈ মেমক  সুধি থাকোঁগে কেনেকুৱা হৈছে  মেম?...আৰু শেষত ইমান আশা নকৰাকৈয়ে আজি আমাৰ এইদিনটো বিশেষ হৈ পৰিল..... কালি  আমাৰ ফেয়াৰৱেল হৈ গ'ল মাজত মাত্ৰ আৰু কেইটামান  দিন তাৰ পাছত আৰু সকলো নষ্টালজিয়া! সেয়ে এই সৰু সুখ খিনিও আমাৰ বাবে বুজাব নোৱাৰা অনুভূতি.. শেষত আমাৰ মৰমৰ একায়নৰ এই ধাৰাবাহিকতা বৰ্তমানৰ , ভৱিষ্যতৰ প্ৰতিগৰাকী  ‌কেকেবিয়ানে  ৰাখি যাব বুলি আমি আশাবাদী।  শেষত পুনৰ চিয়েৰ্চ টু অল মাই ডিয়েৰ কেকেবিয়ান❤️ 

Science day special

মানুহৰ বাবে বিজ্ঞান আৰু বিজ্ঞানৰ বাবে মানুহ

 ড° ভূপেন হাজৰিকাই কৈছিল "সমাজে সাৱটিব মহান মানৱতাক বিজ্ঞানে আনিব জোঁৱাৰ। অৰ্থাৎ মানুহ আৰু বিজ্ঞান এটাৰ আনটো পৰিপূৰক। বিজ্ঞান হ'ল মানৱ চিন্তাৰ পূৰ্ণ ফচল । আমি জানো যে চৰ্তুদশ আৰু পঞ্চদশ শতিকাৰ নৱজাগৰণ তথা সপ্তদশ শতিকাৰ শিল্পবিপ্লৱে মানৱ সমাজক ন ন চিন্তাৰে উদ্ভাসিত কৰি অন্ধবিশ্বাসৰ শিকলি ছিঙি এক উন্নত মানৱ সভ্যতাৰ উত্তৰণ ঘটালে; তেতিয়াৰ পৰাই পৃথিৱীত আৰম্ভ হ'ল বিজ্ঞানৰ যুগ।

        প্ৰথম অৱস্থাত মানুহে প্ৰাত্যহিক জীৱনৰ প্ৰয়োজনীয় খিনি নিৰ্মাণ কৰি এক সুখ আৰু স্বাচ্ছন্দৰ জীৱন মানৱ সমাজক উপহাৰ দিয়াৰ পৰা এতিয়ালৈকে এই চেষ্টাৰ কোনো ক্ৰুটি নকৰি আমাক ন ন‌ আৱিষ্কাৰ তথা উদ্ভাৱনে আজিও উদ্ভাসিত কৰি আহিছে। মানুহৰ বাবে যে বিজ্ঞানে এতিয়ালৈ কিমান অৱদান আগবঢ়াইছে সেইয়া বৰ্ণোৱা অসম্ভৱ। এই মহান বিজ্ঞানক বস্তুনিষ্ঠ ৰূপত সত্যতাৰে উপস্থাপন কৰাত মানুহেই হৈছে একমাত্ৰ পথপ্ৰদৰ্শক। মানুহ‌ পৰিৱেশ, পৰিস্থিতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হৈ অনুসন্ধিৎসু মনেৰে নজনা কথা জানিবলৈ কৰা প্ৰবল হেঁপাহেই বৈজ্ঞানিক চিন্তাৰ আখৰাথলী। সেয়েহে বিজ্ঞানক কেতিয়াও মানুহৰ পৰা বিছিন্ন কৰিব নোৱাৰি। 

       সময় আৰু সমাজ পৰিৱৰ্তনৰ লগে লগে বৈজ্ঞানিক কাম কাজ সমূহলৈ পৰিৱৰ্তন আহিল। ভাপ ইঞ্জিন আৱিষ্কাৰ কৰি যাতায়াত ব্যৱস্থা সুচল কৰি ঔপনিৱেশিক প্ৰতিষ্ঠাৰ কালত বিজ্ঞানক মানৱে মানৱৰ হিতে তথা পৰৱৰ্তী কালত ভয়ংকৰ ধ্বংসৰ পিনে গতি কৰাইছিল। পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰ শস্ত্ৰ নিৰ্মাণে পোন প্ৰথমবাৰৰ বাবে মানৱ সমাজক সন্ত্ৰাসিত কৰি প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ সূচনা কৰিছিল। এই কথা পৰীক্ষিত সত্য যে পৰৱৰ্তী সমাজ ব্যবস্থাত মানুহৰ পুঁজিপতি চিন্তাধাৰাই বিজ্ঞানক মুনাফা অৰ্জনৰ এটা যন্ত্ৰ কৰি তুলিলে। এক কথাত বিজ্ঞানী এজনৰ যিমানেই উপৰুৱা সন্মান নাথাকক প্ৰকৃততে তেওঁ হ'ল পুঁজিপতি শ্ৰেণীৰ এজন কৰ্মচাৰী। এই কথা মানৱ সমাজে পাহৰিব নোৱাৰে যে মান হাট্টান প্ৰজেক্টৰ পৰিণতিতেই অৱশেষত নিৰ্গত হৈছিল নাগাচাকি হিৰোচিমাৰ হিয়া ভঙা ক্ৰন্দন আৰু ব্যাপক ধ্বংসলীলা। 

      সেয়েহে মানৱ সমাজে মানৱ সমাজৰ স্বাৰ্থত বিজ্ঞানক ব্যৱহাৰ কৰিলে মানুহ আৰু বিজ্ঞান সদায়ে সুহৃদ হৈ ৰ'ব। 

মৃত্যু

মানুহৰ অন্তহীন জিজ্ঞাসাৰ মাজত কেতিয়াবা মৃত্যু কি? ই আমাৰ জীৱনলৈ কিয় আহে? কিয় আজিলৈকে মৃত্যুক ৰোধিৱ পৰা নাই কোনেও? ভৱিষ্যতে মৃত্যুক ৰোধিব পৰা যাবনে? নে হীৰুদাই কৈ যোৱাৰ দৰে মৃত্যু‌ও এক শিল্প ।এনেকুৱা আৰু হেজাৰ মৃত্যু সম্পৰ্কীয় অনুভৱ বহু অনুভৱীয়ে দি থৈ গৈছে। দুখ লাগে যেতিয়া সদায় হাঁহি  মাতি থকা মানুহ এজনক চিৰজীৱনৰ বাবে হেৰুৱাই পেলোৱা যায় মানি ল'বলৈ কষ্ট হয় যে মৃত্যুও‌ ৰহস্যময় জীৱনৰ এক নিশ্চিত অধ্যায়। যেতিয়াই মৃত্যুৰ কথা মনলৈ আহে ঈশ্বৰ নামৰ সত্বাটোক বিচাৰিবলৈ মন যায়, মানুহে নিৰ্মাণ কৰা নিয়মবোৰত শিথিলতা আহে যদি সময়ে আহ্বান জনায়; কিন্তু এই নিয়মত‌কিয় অলপো শিথিলতা নাই!!?‌ তেতিয়াই অনুভৱ কৰোঁ কেতিয়াও চাক্ষুস দৃষ্টিৰে ঢুকি নোপোৱা এটা সত্বা আমাৰ মাজতো আছে। ভৌতিকতাৰ শেষত এটা উপলদ্ধি আহে মানুহৰ মনলৈ‌ সেইয়াই ঈশ্বৰীয় সত্বা, যাক সূক্ষ্ম আৰু সংকটপূৰ্ণ অৱস্থা এটাৰ মাজেৰেহে উপলদ্ধি কৰিব পাৰি। এই ২০২৩ বৰ্ষটোৱে ব্যক্তিগত ভাৱে মোকো মৃত্যু সম্পৰ্কীয় ভয় এটাই খেদি ফুৰিছিল দেউতাক হেৰুৱাৰ ভয়। হঠাতে স্বাস্থ্যৰ অৱনতি ঘটি কঢ়িয়াই অনা এক ভয়াবহতাই মোকো বছৰটোৰ মাজৰ সময়ছোৱাত বাৰুকৈয়ে ভাৰাক্ৰান্ত কৰিছিল। আমি সকলোৱে প্ৰাৰ্থনা কৰিছিলোঁ দেউতাৰ আশু আৰোগ্যৰ বাবে আৰু লাহে লাহে দেউতা সুস্থ হৈ উঠিছিল এইয়াই আছিল আমাৰ বাবে বৰ্ষটোৰ শ্ৰেষ্ঠ প্ৰাপ্তি! এক বজাব নোৱাৰা আনন্দ!!

 কিন্তু জীৱনৰ শেষ অৱস্থাৰটোৰ বিষয়ে লিখা  অনুভৱবোৰো‌ যে কিমান ৰসাল । ন'বেল বঁটা বিজয়ী ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে কৈছিল "মৰিতে চাহিনা আমি সুন্দৰ ভূৱনে মানৱেৰ মাজে আমি বাচিবৰ চাই"।

আৰ্থাৰ কোৱেষ্টলাৰে কৈছিল ," মৃত্যু নথকা হ'লে মানুহে কবিতা নিলিখিলেহেঁতেন, সাহিত্য সৃষ্টি নকৰিলেহেঁতেন, ধৰ্মৰ ধাৰণা তেওঁৰ মনলৈ নাহিলহেঁতেন।"

ডাগ হেমাৰশ্বেল্ডে কৈছিল ," মৃত্যুক বিচাৰি নুফুৰিবা বিচাৰিবলৈ যত্ন কৰা সেই পথ যি মৃত্যুৰ পাছতো তোমাক জীৱনৰ পূৰ্ণতা দিব।"

         সেয়ে আহক আমি সকলোৱে সময় থাকোঁতেই জীৱনক সুশৃংখলিত কৰি সজাই নতুন সৃষ্টিৰ সম্ভাৱনাময় স্বাক্ষৰ ৰাখি থৈ যাওঁ। আৰু অনুভৱ কৰোঁ মৃত্যু আছে বাবেই জীৱন ইমান সুন্দৰ,অনুপম আৰু অভিনৱ ।

পথৰুঘাট: উপেক্ষিত সংগ্ৰামী ইতিহাস

ইতিহাসে ঢুকি পোৱাৰে পৰা মানৱ সমাজে নিজা অধিকাৰ সাব্যস্ত কৰিবৰ বাবে বিভিন্ন আন্দোলন আৰু সংগ্রামত লিপ্ত হৈ আহিছে। এই সংগ্ৰামবোৰৰ হেজাৰ লিখিত অলিখিত কাহিনীয়ে উত্তৰ প্ৰজন্মক  চিৰদিন উদ্বুদ্ধ কৰে।   সুখ-ভোগৰ অপৰিমিত  লিপ্সা পূৰণৰ বাবে এই পৃথিৱীত এক শ্ৰেণীৰ ক্ষমতাশালী মানুহে শান্তিপ্ৰিয় ক্ষমতাহীন এক শ্ৰেণীৰ মানুহক সদায় নিয়ন্ত্ৰণহীন ভাৱে শোষণ কৰাৰ ফলশ্ৰুতিত যেতিয়া শোষিত শ্ৰেণীয়ে অতিষ্ঠ হৈ প্ৰতিবাদ কৰিবলৈ  আৰম্ভ কৰে তেতিয়াই সংঘৰ্ষৰ সৃষ্টি হয় । এনে সংৰ্ঘষই কেতিয়াবা এটা জাতিৰ গৌৰৱোজ্জ্বল ইতিহাস ৰচে । পথৰুঘাটৰ ৰণো তেনে এক সংগ্ৰামী ইতিহাস । ইয়াণ্ডাবু সন্ধিৰ চৰ্ত অনুযায়ী অসম ১৮২৬ চনৰ ২৪ ফেব্ৰুৱাৰীত ব্ৰিটিছ শাসনৰ অধীনস্থ হয়। মানৰ আক্ৰমণত বিধ্বস্ত হোৱা অসমীয়াই প্ৰথমতে ব্ৰিটিছৰ ছত্ৰছায়াতে জীৱন সুৰক্ষিত অনুভৱ কৰিছিল। কিন্তু লাহে লাহে সহজ সৰল দৰিদ্ৰ কৃষকে কোঁচ- আহোমৰ ৰাজত্ব কালত লাভ কৰা সা সুবিধাবোৰৰ পৰা বঞ্চিত হ'ল।   আৰম্ভ হ'ল এটাৰ পাছত আনটো অৰ্থনৈতিক শোষণ। দৰঙৰ কৃষক সকলৰ ওপৰত প্ৰথমে ব্ৰিটিছে  'নাঙল' কৰ লগায় ।নাঙলখনে প্ৰতি তিনি টকাকৈ দিব লগীয়া হোৱাত এই কৰৰ জৰিয়তে ১৮৩২-৩৩ চনত ব্ৰিটিছ চৰকাৰে চল্লিছ হাজাৰ টকা কৰ আদায় কৰে । এই হাৰত কিছু বছৰ কৰ সংগ্ৰহ কৰাৰ পাছত  নতুনকৈ পিয়ল কৰি বস্তি মাটি, ৰোপিত মাটি আৰু ফৰিঙতি মাটিত নতুন কৰ বহুৱায়।এই নতুন পিয়ল মতে, বস্তি মাটি অৰ্থাৎ দ আৰু খেতিৰ উপযোগী মাটিত বছৰি বাৰ টকা ,বাম বা ওখ খেতিৰ মাটিত এটকা । এইদৰে বৰ্ধিত খাজনাৰ বাবে দৰঙী ৰাইজ অসন্তুষ্ট হ'ল। তদুপৰি  পুলিচ মিলিটাৰীৰ সহায়ত খাজনা নিদিয়া কৃষকৰ সম্পত্তি বাজেয়াপ্ত কৰি অনা কাৰ্যই কৃষকক ক্ষোভিত কৰিছিল। ইতিমধ্যে ৰঙিয়াৰ কৃষক ৰাইজে ৰাইজমেল পাতি বৰ্ধিত খাজনাৰ প্ৰতিবাদত ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ ঘোষণা কৰিছিল আৰু এই বিদ্ৰোহৰ বাতৰি কামৰূপ আৰু দৰং জিলাৰ চুকে- কোণে বিয়পি পৰিছিল। সেই সময়তে দৰং জিলাৰ কৃষক ৰাইজো এনে শোষণৰ বিৰুদ্ধে প্ৰত্যাহ্বান জনাবলৈ সাজু হ'ল। ১৮৯৪ চনৰ ২৮ জানুৱাৰী, দূৰ-দূৰণিৰ গাঁৱলীয়া কৃষক ৰাইজ খাজনা বৃদ্ধিৰ প্ৰতিবাদত দৰং জিলাৰ ছিপাঝাৰ অঞ্চলৰ পথৰুঘাট নামৰ ঠাইখনত মিলিত হয় । ইয়াতেই হিন্দু-মুছলমান কৃষকসকলে একলগ হৈ অন্যায়ভাৱে আৰোপ কৰা কৰ বৃদ্ধিৰ বাবে‌ ৰাইজে জিলাধিপতি এণ্ডাৰশ্যন আৰু মহকুমাধিপতি বেৰিংটনৰ ওচৰত প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। প্ৰায় ২০০ জন মান লোকে সম্পত্তি ক্ৰোক্ কৰিবলৈ যোৱা   বেৰিংটন চাহাবক আগুৰি ধৰে। কিন্তু ব্ৰিটিছ প্ৰতিনিধি বিষয়া সকলে সেই দাবী অস্বীকাৰ কৰিলে আৰু সেই ঠাই এৰি যাবৰ বাবে হুংকাৰ দিলে । কৃষক ৰাইজেও সমানে নিজৰ  দাবীত অলৰ অচৰ হৈ থাকিল । বেৰিংটনৰ নিৰ্দেশত পুলিচ বাহিনীয়ে জনতাক ছত্ৰভঙ্গ দিয়াবলৈ লাঠীচালনা কৰিলে। ৰাইজৰ মাজত উত্তেজনা বৃদ্ধি পোৱাত ব্ৰিটিছৰ অনুচৰ পুলিচ বাহিনীয়ে জনতাৰ ওপৰত গুলী বৰ্ষণ কৰিলে। ৰাইজেও উত্তেজনাৰ বশবৰ্তী হৈ বন্দুকৰ  গুলীৰ প্ৰত্যুত্তৰ দিলে পথাৰৰ দলি চপৰা, কুঁহিয়াৰ,খৰি আদিৰে । সেয়ে ইতিহাসত এই ৰণক 'দলিৰণ' বুলিও কোৱা হয়। পুলিচৰ নিৰ্বিকাৰ  গুলীত ১৪০ জনে প্ৰাণ হেৰুৱালে আৰু বহুজন  চিৰদিনলৈ পংগু হ'ল।আহত সকলকো আটক কৰিলে। বিভিন্ন সম্প্ৰদায়ৰ প্ৰায় সাত কুৰি শ্বহীদ পথৰুঘাটৰ একেটা স্থানতে সমাধিস্থ হোৱাটো ইতিহাসতেই বিৰল ঘটনা। অসমৰ ইতিহাসত কৃষক প্ৰজাৰ  বুৰঞ্জী লিপিবদ্ধ কৰাত সময়োচিত  গুৰুত্ব দিয়া নহ'ল যাৰ ফলত বিদ্ৰোহৰ প্ৰত্যক্ষদৰ্শী ৰাইজৰ মনৰ কথাবোৰ মনতে থাকিল, পাছৰ প্ৰজন্মই তাক বহু সময়ত লোক কথাৰ দৰেই শুনিব লগা হ'ল।  বেচৰকাৰী হিচাপত ১৪০ জন কৃষকৰ মৃত্যু আৰু ১৫০ জন আহত হয় আনহাতে চৰকাৰী হিচাপত মাত্ৰ ১৫জনৰ মৃত্যু আৰু ৩৭জন আহত হয়। ব্ৰিটিছাধীন অসমত উচ্চ শিক্ষিত অসমীয়া সকলে ব্ৰিটিছৰ আনুগত্য লাভ কৰি সুখে সন্তোষে আত্ম প্ৰতিষ্ঠাৰ দৌৰত নিমগ্ন আছিল।   সেয়ে এই বিদ্ৰোহবোৰ ব্ৰিটিছে কঠোৰ হাতেৰে দমন কৰিব পাৰিছিল। পথৰুঘাটৰ ৰণ কেৱল দৰং তথা অসমৰে নহয় সমগ্ৰ ভাৰত বুৰঞ্জীৰ এক স্মৰণীয় ঘটনা । এই ঘটনাই পৰৱৰ্তী কালত নিশ্চিতভাৱে অসমীয়াক স্বাধীনতা  লাভৰ বাবে জাগ্ৰত কৰাত ইন্ধন যোগাইছিল। কিন্তু দুৰ্ভাগ্যবশতঃ ভাৰতৰ বহু বুৰঞ্জীবিদে পথৰুঘাটৰ ৰণক জালিয়ানৱালাবাগৰ  হত্যাৰ লগত ৰিজনি দিয়ে এই বিশাল  ইতিহাস জড়িত ঘটনাটোৰ সামৰণি মাৰিছে। যিটো ঘটনা জালিয়ানৱালা বাগৰ ২৫ বছৰ আগতেই অসমীয়া মানুহে ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে প্ৰত্যাহ্বান জনাই বিদ্ৰোহৰ বীজ সিঁচি শ্বহীদ বৰণ কৰিছিল সেই ঘটনাটোৱে আজিও ভাৰতীয় ইতিহাসত গুৰুত্ব নাপালে। এই  ঘটনাৰ অন্যতম নিদৰ্শন আছিল হিন্দু, মুছলমানৰ মাজৰ সাম্প্ৰদায়িক একতা  আৰু  অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে কৰা তুমুল প্ৰতিবাদ। সাম্প্ৰতিক কালত যাৰ অভাৱ আমি বাৰুকৈয়ে অনুভৱ কৰোঁ সেইয়া আজিৰ পৰা ২০০ বছৰ আগতেই অসমীয়া মানুহৰ মাজত দেখিবলৈ পোৱা গৈছিল।এই চিৰস্মৰণীয় ইতিহাস যাতে প্ৰতিটো প্ৰজন্মই মনত ৰাখে তাৰবাবে বিভিন্ন ভাষাত প্ৰবন্ধ, তথ্যচিত্ৰ ,কথাছবি আদিৰ দ্বাৰা এই ঘটনাৰ প্ৰচাৰ হোৱাটো নিতান্তই আৱশ্যক।   ২৮ জানুৱাৰী দিনটো কৃষক শ্বহীদ দিৱস পালন কৰিয়ে ক্ষান্ত নাথাকি কৃষক সকলৰ এই ত্যাগৰ প্ৰতি সন্মান জনাই সৰ্বভাৰতীয় পৰ্যায়ত প্ৰচাৰৰ ব্যবস্থা কৰা, পথৰুঘাটত এখন কৃষি মহাবিদ্যালয় স্থাপন কৰাৰ দৰে কিছুমান স্থায়ী আঁচনি হাতত ল'লেহে কৃষক শ্বহীদৰ স্মৃতি যুগমীয়া কৰিব পৰা যাব।

What is Historic and what is Historical??

 Many times ago, the words Historic and Historical were considered as synonyms and often used interchangeably. Later on, their definition has changed a little bit. Generally, the word 'historic' refers to any event, objects or place that is considered an important part of history. whereas, the word 'Historical' refers to anything, even everything that has happened in the past. For instance, if your grandfather built a house 100 years ago, then it is a historical house;but our Ranghar, Karenghar, Talatal ghar all are historic buildings. Like this in earlier times, people used to work for the British - It's just a historical fact but in 1857 people started to revolt against the British - it's a historic fact because it led Indian people towards freedom. 

 Inshort,  any past is historical but significant past is historic.  

#let's learn together✌️

Historic building 👆

Historical building👆