বিয়াত উপহাৰ দিয়াটো পৰম্পৰা নে বাধ্যবাধকতা!?

বিয়াত উপহাৰ দিয়াটো পৰম্পৰা নে বাধ্যবাধকতা!?

বিয়া বুলিলেই মনত পৰে‌‌ এটা জাকজমকীয়া পৰিৱেশত কইনা বা দৰাৰ হাতত দিয়া  উপহাৰৰ কথা। সাধাৰণতে এই উপহাৰবোৰ মৰমৰ চিন, দিনবোৰ গুছি গ'লেও আপোনজনক মনত পেলাই ল'ব পৰা এক অনুভূতিৰ ভৌতিক ৰূপেই উপহাৰ। আনকি আপোন মানুহৰ পৰা পোৱা‌ উপহাৰে  আমাৰ  মনটোক সুখী কৰি দিব পাৰে, গতিকে‌ বস্তুবাদী পৃথিৱীৰ বাসিন্দা হিচাপে আমি উপহাৰৰ মাধ্যমেৰে প্ৰকাশ কৰা মৰম বা ভালপোৱাক নস্যাৎ কৰিব নোৱাৰোঁ। কিন্তু এই কথাখিনিকে  বুজি নল'লে বিয়া বা যিকোনো শুভ কৰ্মত দিয়া উপহাৰ হৈ পৰে আনুষ্ঠানিকতা ৰক্ষা কৰাৰ এক বাধ্যবাধকতা। বিয়াৰ আগদিনাই উপহাৰ ৰাখিবৰ বাবে ষ্টৰ ৰোম খালী কৰাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বিয়াৰ পাছদিনা জাপ জাপ বাটিচেটেৰে ভৰি পৰা ৰোম এটাৰ অভিজ্ঞতা নিশ্চয়  প্ৰায় সকলো মানুহৰে থাকে। তেতিয়াই হৈ পৰে মানুহৰ মৰমৰ উপহাৰবোৰ বাধ্যবাধকতা। এইবোৰ নকৰিও মানুহে বিয়া এখন সুন্দৰ বাবে খাই আহিব পাৰে, বিয়ালৈ আহি উপহাৰ দিব লাগিব বুলি হয়টো ক'তো উল্লেখ  নাথাকিলেও কিছুমান মানুহৰ মুখত লিখা থাকে‌ যে এটা ভাল উপহাৰ লৈ গৈ খোৱাটোতহে বিয়া খোৱাৰ সাৰ্থকতা থাকে। সেয়ে বহুতে বিয়া বুলি বাধ্যবাধকতাৰ মাজেৰে হ'লেও মানুহে উপহাৰ কিনে। সেয়ে হয়তো আজিকালি বহুতে এই কথা বিয়াৰ নিমন্ত্ৰণী পত্ৰটো লিখি দিয়ে বিয়া খাবলৈ আহোঁতে লগত একো উপহাৰ নানিব । আমি এই কথা জানোঁ যে মানুহে বিয়া এখন অনুষ্ঠিত কৰিবলৈ এটা দীঘলীয়া প্ৰস্তুতি চলাই, সাধ্য অনুসৰি সকলো বস্তুৰেই যোগাৰ কৰে গতিকে সেই দিনবোৰত সাধাৰণতে মানুহৰ ঘৰখন পূৰ্ণ হৈ থাকে। কিন্তু আমাৰ জীৱনলৈ যেতিয়া বিপদ আহে সেইবোৰে কোনো আগজাননী দি নাহে। বিশেষকৈ যেতিয়া মানুহৰ বেমাৰ আজাৰ হয়। 

      যদিও এইয়া সৰ্বজন গ্ৰহণযোগ্য নহ'ব তথাপিও আমি চেষ্টা কৰিব নোৱাৰোনে যাতে বিপদত পৰা মানুহজনক বাধ্যবাধকতাৰে হ'লেও গিফ্ট কিনাৰ দৰে সাধ্য অনুসৰি কিবা এটা আৰ্থিক সহায় আগবঢ়োৱাটো। কাৰণ সেইদিনা যদি বেমাৰ হোৱা মানুহঘৰত কাৰোবাৰ বিয়া হ'লহেতেঁন আমি এটা উপহাৰ কিনিলোহেতেঁন, সকলোৱে দেখাকৈ সমাজৰ সন্মুখত দিবলে। এইদৰে বিয়াৰ বাবে উপহাৰ কিনাৰ দৰে যদি বিপদত পৰা মানুহৰ খবৰ লওঁতে আমি  কিঞ্চিৎ হ'লেও আৰ্থিক সহায় আগবঢ়াও তেতিয়া হয়তো সমাজৰ পৰা হেৰাই যাব ধৰা বহু প্ৰমূল্যবোধ আকৌ ঘূৰি আহিব। মানুহ ঘৰেও সকাহ পাব আৰু আপোনাৰ এই বিপদৰ মাতষাৰি হৈ পৰিব তেওঁলোকৰ বাবে ভোকৰ ভাত ।আমি অকলেই এটা কাম কৰিব নোৱাৰোঁ কিন্তু সন্মিলিত প্ৰচেষ্টাৰে আমি হয়তো নভৱা এটা পৰিৱৰ্তন সমাজলৈ আনিব পাৰোঁ যিটোৱে ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবেও এক শুভ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিব আৰু সাৰ্থক হৈ ৰ'ব ভূপেন হাজৰিকাৰ সেই গীতৰ কথাষাৰিৰ তাৎপৰ্য "দুৰ্বল মানুহে যদি জীৱনৰ কোবাল নদীত পাৰ হয় তোমাৰে সাহত তুমি হেৰুৱাবানো কি?"